Тэлевізар у беларускай хаце стаіць у найвыгаднейшым месцы, на покуці
- дзе раней віселі абразы. Тэлевізар цалкам прыцягвае на сябе ўсю
ўвагу. Калі раней людзі дзяліліся гэтай увагаю між сабою, або бавілі
час за кнігай, сёньня яны загіпнатызавана ўтаропіліся ў тэлевізар, у "яшчык",
у "мутнае вока". Некаторыя знаходзяць у сабе сілы вырвацца з гэтай
аблуды - прынцыпова не глядзяць тэлевізар або нават выкідаюць яго - часам
і праз вакно. Аднак такім людзям тэлевізар і так нічым бы не пагражаў.
Часта чуюцца справядлівыя нараканьні, што беларусы - дэнацыяналізаваны
народ, ня ведаюць і не шануюць сваю гісторыю, мову, культуру. Велізарную
ролю ў гэтым нацыянальным заняпадзе адыграла і надалей адыгрывае татальнае
панаваньне ў тэлевізійнай прасторы Беларусі расейскіх тэлеканалаў.
Яны выхоўваюць ужо трэцяе пакаленьне жыхароў Беларусі. Беларуская
тэлевізія, што ніколі не задумвалася як нешта адметнае і самабытнае, выглядае
як пародыя на расейскую і ніякай канкурэнцыі ёй скласьці ня можа.
Нават беларускае савецкае слова «тэлебачаньне» - гэта калька з расейскага
«телевіденіе», гібрыднага перакладу з заходніх моваў.
Тэлевізар заняў сваё месца ў палітычнай, сацыяльнай і матэрыяльнай культуры
беларусаў. На золку тэлекультуры, у 60-я гады, калі тэлевізары былі
рэдкасьцю, суседзі й знаёмыя сыходзіліся «на тэлевізар», прыбраўшыся нібы
ў тэатар. Тэлевізар стаў хадавым прадуктам беларускай прамысловасьці
- добра купляліся нашыя «Нёманы», «Віцязі», «Гарызонты». Беларуская
апазыцыя марна дамагаецца часу ў тэлеэфіры, часам дзеля гэтага нават хадзілі
«браць тэлевізію», а ўлады ўпікаюць апазыцыю ў тым, што, маўляў ёй - абы
зрабіць карцінку для заходніх тэлеканалаў.
У наступным стагодзьдзі на зьмену тэлевізійнай хутчэй за ўсё прыйдзе
культура кампутарная, што можа яшчэ болей паглыбіць створаную тэлевізіяй
сацыяльную праблему - адчужэньне паміж людзьмі. Застаецца толькі
заклікаць самых сябе і ўсіх навокал - замест тэлевізара давайце часьцей
глядзець у вочы сваім блізкім.
Сяргей Шупа
Самае папулярнае
1