Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Галасы стагодзьдзя - Мінулы век у памяці сучасьнікаў


У свой час давялося мне быць асыстэнтам рэжысэра на карціне. Гэта было ў сьнежні 1991 году. Стужка, якую мы здымалі, называлася “Полёт ночной бабочки”. Галоўны рэжысэр – Юры Бяржыцкі, а я быў у той час асыстэнтам рэжысэра па рэквізыце. Вось ён аднойчы выклікае мяне і кажа: “Слухай, у нас паводле сцэнару патрэбна зрабіць даляры. Галоўны герой выйграе значную суму ў казіно, потым ідзе са сваёй каханкай у нумар, там раскідае, а потым яны будуць лётаць у нас на пляжы. Дык вось трэба зрабіць даляры”. Ну добра, кажу.

Пайшоў па кінастудыі “Беларусьфільм”, пытаюся ў людзей, у каго ёсьць даляры. Ні ў кога няма. Хадзіў-хадзіў, потым знайшоў. Нехта прынес з дому, бо ў той час даляраў у людзей не было. Нехта прынес адзін даляр, пяць і дзесяць. Вось гэтыя тры паперкі, я зь імі іду да мастака. Уладзімер Кавалёў мне кажа: “Зробім раздрукоўку і пабачым, што з гэтага адбудзецца”. Раздрукавалі мы амаль тысячу даляраў, але адбылося так, што на паперцы з аднаго толькі боку. Тады прыходжу да мастака і кажу: “Што будзем рабіць?” Ён кажа: “Сядай, будзем рэзаць”. Узялі мы нажніцы, сталі разразаць гэтыя даляры, потым пачалі іх склейваць, потым узялі пэндзалькі і фарбы і пафарбавалі іх у зялёны колер.

Прыехалі мы на здымкі ў Сочы – гэта ўсё адбывалася ў гатэлі “Ленінград”. Нясу галоўнаму рэжысэру паказваць гэтыя даляры. Ён паглядзеў і кажа: “Слухай, яны вельмі новыя. Трэба зрабіць, каб яны былі больш звычайныя, пакамечаныя крыху”. Добра. Мы з мастаком што толькі не рабілі – камечылі іх, хадзілі па іх. Пасьля гэтых працаў даляры выглядалі як звычайныя.

І вось адбылося так, што недзе праз тыдзень гэтыя даляры, што ляжалі ў мяне на тумбачцы ў гатэлі, нехта скраў. Калі я прыйшоў і сказаў галоўнаму рэжысэру, што грошай няма, нехта скраў іх, усе сьмяяліся. Але мне было не да сьмеху, бо столькі працы было пакладзена, каб зрабіць гэтыя фальшывыя даляры. Першы раз у жыцьці давялося стаць фальшываманетчыкам. Колькі было пакладзена працы, каб зрабіць гэтыя даляры сапраўднымі, і таму, калі ўсе сьмяяліся, мне было не да сьмеху. Было шкада, што страчана столькі часу.

Давялося перарабляць гэтую справу наноў. Потым, калі я прыехаў у Менск, недзе праз месяц у газэце “Вячэрні Мінск” чытаю: “В Сочи, в гостинице “Ленинград” лицами кавказской национальности была выкрадена крупная партия долларов. Всё было бы хорошо, но эта партия была изготовлена на обычном ксероксе”.

Міхась Кіцель

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG