Так экспэрты камэнтуюць падпісаньне кантракту паміж канадзкім трэйдэрам калійных угнаеньняў Canpotex і кітайскай кампаніяй Sinochem. Згодна зь ім Кітаю будзе пастаўлены 1 мільён тон хлёрыстага калію па цэнах, ніжэйшых за папярэднія на 70 даляраў.
У Беларускай калійнай кампаніі карэспандэнту «Свабоды» паведамілі, што кантракты з Кітаем і Індыяй на пастаўку калійных угнаеньняў у гэтым годзе пакуль не падпісаныя. Прэсавы сакратар Філіп Грыцкоў сказаў, што пакуль не камэнтуе меркаваньні ў СМІ адносна таго, што «Беларуская калійная кампанія» можа падпісаць гэтыя кантракты па ніжэйшых цэнах.
«Перамовы з Кітаем і Індыяй пакуль ідуць, і як толькі ў нас будзе афіцыйнае пацьверджаньне, тады ўжо будзем гатовыя адказваць на пытаньні журналістаў».
Карэспандэнт: «А чаму так зацягнуліся перамовы з кітайскім і індыйскім бакамі?»
Грыцкоў: «Асноўная прычына — гэта вялікія складзкія запасы ў найбуйнейшых імпартэраў. Цяпер актыўна абмяркоўваецца тэма з Кітаем, то бок да апошняга часу ў кітайскіх спажыўцоў былі вялікія аб’ёмы ўгнаеньняў, што дазваляла ім зусім нармальна існаваць, і неабходнасьці заключэньня сьвежых пагадненьняў не было».
Што тычыцца Індыі, то там было некалькі прычынаў, адзначае Філіп Грыцкоў:
«Складзкія запасы — раз. А па-другое — у іх была дэвальвацыя нацыянальнай валюты. Гэта таксама нэгатыўна адбілася на пакупніцкай здольнасьці буйных імпартэраў».
Паводле эканаміста Барыса Жалібы, пасьля таго як Кітай, асноўны пакупнік, зьбіў цэны на ўгнаеньні, Індыя і Бразылія, натуральна, таксама глядзяць на кошты.
«Доўгатэрміновыя дагаворы з Кітаем былі больш выгадныя, чым, скажам, з Бразыліяй. Але Кітай апошнім часам стаў менш згаворлівы, перамовы ішлі цяжка і не такія выгадныя кантракты, якія яны хочуць падпісаць. Ён дывэрсыфікуе свой попыт. Ён купляе і ў Канадзе, а Канада — гэта найбуйнейшы пастаўшчык угнаеньняў, і ў Расеі, і ў Беларусі. Кітайцы жорстка адстойваюць свае інтарэсы. Вядома, кітайцы зьбіваюць цэны».
Ужо ў мінулым годзе аб’ёмы экспарту «Беларуськалія» зьменшыліся. Цяперашняе падзеньне коштаў на ўсясьветным рынку можа балюча ўдарыць па беларускім бюджэце, бо пасьля нафтапрадуктаў хлёрысты калій — другая паводле значнасьці крыніца паступленьня валютнай выручкі.
«І калі справа тут будзе складацца ня так, як разьлічвалі на „Беларуськаліі“, гэта адаб’ецца нэгатыўна на агульным паступленьні валютнай выручкі ў краіну. У лепшыя гады хлёрысты калій даваў дзесьці 10–12% усёй валютнай выручкі. Гэта шмат. Ад гэтых перамоў з Кітаем, Індыяй, Бразыліяй залежыць, які будзе курс беларускага рубля. І як пасьпяхова мы дамо рады з даўгамі».
Кіраўнік аналітычнага цэнтру «Стратэгія» Леанід Заіка адзначае, што стратэгія Беларусі на продаж нетраў пазбаўляе краіну будучыні. Хоць страты ад падзеньня цэнаў на ўгнаеньні ня будуць істотнымі.
«Прадаваць свае нетры — гэта стала дрэннай рысай апошніх 20-ці гадоў. Час спыняць гэту сыравінную тэму: каб нешта прадаць. Гэта такая калгасная, лукашэнкаўская тэма. Працаваць трэба. І чым раней усясьветная эканоміка ткне нас носам у гэтыя дэтэрмінацыі, тым лепш працаваць будзем. У Японіі няма ніякіх рэсурсаў — краіна цудоўна жыве. Гэта пракляцьце, калі ёсьць рэсурсы і імі гандлююць, гандлююць целам зямлі».
Спадар Заіка адзначае, што кітайцы — «нармальныя гандляры» і жывуць у рамках законаў усясьветнай эканомікі.
«Ну, а па дружбе можна даць 16 мільёнаў даляраў, каб паказаць, што кітайцы любяць. Правай рукой далі 16, а левай аднялі 300. Кітай як спажывец хацеў купіць калійны камбінат. І, я думаю, не разьвітаўся з гэтай ідэяй. А наагул, мадэль можа быць добрая — апусьціць угнаеньні па цэнах. Тут прэзыдэнт, беларускае кіраўніцтва занэрвуецца. Прапанаваць ім мільярдаў 20 за калійны камбінат. Яны прададуць, а потым падняць цэны».
Як паведамляе Інтэрфакс, Canpotex 31 сьнежня абвясьціў пра заключэньне кантракту з кітайскай Sinochem на пастаўку 1 мільёна тон хлёрыстага калію ў першым паўгодзьдзі 2013 году. Кошт хлёрыстага калію зьніжаны на 70 даляраў за тону ў параўнаньні з цаной мінулага кантракту, заключанага ў сакавіку 2012 году. Беларуская калійная кампанія (трэйдэр «Уралкалія» і «Беларуськалія») адгружала хлёрысты калій у 2012 годзе ў Кітай па 470 даляраў за тону, у Індыю — па 490 даляраў за тону.
Алесь Дашчынскі
У Беларускай калійнай кампаніі карэспандэнту «Свабоды» паведамілі, што кантракты з Кітаем і Індыяй на пастаўку калійных угнаеньняў у гэтым годзе пакуль не падпісаныя. Прэсавы сакратар Філіп Грыцкоў сказаў, што пакуль не камэнтуе меркаваньні ў СМІ адносна таго, што «Беларуская калійная кампанія» можа падпісаць гэтыя кантракты па ніжэйшых цэнах.
«Перамовы з Кітаем і Індыяй пакуль ідуць, і як толькі ў нас будзе афіцыйнае пацьверджаньне, тады ўжо будзем гатовыя адказваць на пытаньні журналістаў».
Карэспандэнт: «А чаму так зацягнуліся перамовы з кітайскім і індыйскім бакамі?»
Грыцкоў: «Асноўная прычына — гэта вялікія складзкія запасы ў найбуйнейшых імпартэраў. Цяпер актыўна абмяркоўваецца тэма з Кітаем, то бок да апошняга часу ў кітайскіх спажыўцоў былі вялікія аб’ёмы ўгнаеньняў, што дазваляла ім зусім нармальна існаваць, і неабходнасьці заключэньня сьвежых пагадненьняў не было».
Што тычыцца Індыі, то там было некалькі прычынаў, адзначае Філіп Грыцкоў:
«Складзкія запасы — раз. А па-другое — у іх была дэвальвацыя нацыянальнай валюты. Гэта таксама нэгатыўна адбілася на пакупніцкай здольнасьці буйных імпартэраў».
Паводле эканаміста Барыса Жалібы, пасьля таго як Кітай, асноўны пакупнік, зьбіў цэны на ўгнаеньні, Індыя і Бразылія, натуральна, таксама глядзяць на кошты.
«Доўгатэрміновыя дагаворы з Кітаем былі больш выгадныя, чым, скажам, з Бразыліяй. Але Кітай апошнім часам стаў менш згаворлівы, перамовы ішлі цяжка і не такія выгадныя кантракты, якія яны хочуць падпісаць. Ён дывэрсыфікуе свой попыт. Ён купляе і ў Канадзе, а Канада — гэта найбуйнейшы пастаўшчык угнаеньняў, і ў Расеі, і ў Беларусі. Кітайцы жорстка адстойваюць свае інтарэсы. Вядома, кітайцы зьбіваюць цэны».
Ужо ў мінулым годзе аб’ёмы экспарту «Беларуськалія» зьменшыліся. Цяперашняе падзеньне коштаў на ўсясьветным рынку можа балюча ўдарыць па беларускім бюджэце, бо пасьля нафтапрадуктаў хлёрысты калій — другая паводле значнасьці крыніца паступленьня валютнай выручкі.
«І калі справа тут будзе складацца ня так, як разьлічвалі на „Беларуськаліі“, гэта адаб’ецца нэгатыўна на агульным паступленьні валютнай выручкі ў краіну. У лепшыя гады хлёрысты калій даваў дзесьці 10–12% усёй валютнай выручкі. Гэта шмат. Ад гэтых перамоў з Кітаем, Індыяй, Бразыліяй залежыць, які будзе курс беларускага рубля. І як пасьпяхова мы дамо рады з даўгамі».
Кіраўнік аналітычнага цэнтру «Стратэгія» Леанід Заіка адзначае, што стратэгія Беларусі на продаж нетраў пазбаўляе краіну будучыні. Хоць страты ад падзеньня цэнаў на ўгнаеньні ня будуць істотнымі.
«Прадаваць свае нетры — гэта стала дрэннай рысай апошніх 20-ці гадоў. Час спыняць гэту сыравінную тэму: каб нешта прадаць. Гэта такая калгасная, лукашэнкаўская тэма. Працаваць трэба. І чым раней усясьветная эканоміка ткне нас носам у гэтыя дэтэрмінацыі, тым лепш працаваць будзем. У Японіі няма ніякіх рэсурсаў — краіна цудоўна жыве. Гэта пракляцьце, калі ёсьць рэсурсы і імі гандлююць, гандлююць целам зямлі».
Спадар Заіка адзначае, што кітайцы — «нармальныя гандляры» і жывуць у рамках законаў усясьветнай эканомікі.
«Ну, а па дружбе можна даць 16 мільёнаў даляраў, каб паказаць, што кітайцы любяць. Правай рукой далі 16, а левай аднялі 300. Кітай як спажывец хацеў купіць калійны камбінат. І, я думаю, не разьвітаўся з гэтай ідэяй. А наагул, мадэль можа быць добрая — апусьціць угнаеньні па цэнах. Тут прэзыдэнт, беларускае кіраўніцтва занэрвуецца. Прапанаваць ім мільярдаў 20 за калійны камбінат. Яны прададуць, а потым падняць цэны».
Як паведамляе Інтэрфакс, Canpotex 31 сьнежня абвясьціў пра заключэньне кантракту з кітайскай Sinochem на пастаўку 1 мільёна тон хлёрыстага калію ў першым паўгодзьдзі 2013 году. Кошт хлёрыстага калію зьніжаны на 70 даляраў за тону ў параўнаньні з цаной мінулага кантракту, заключанага ў сакавіку 2012 году. Беларуская калійная кампанія (трэйдэр «Уралкалія» і «Беларуськалія») адгружала хлёрысты калій у 2012 годзе ў Кітай па 470 даляраў за тону, у Індыю — па 490 даляраў за тону.
Алесь Дашчынскі