Аляксандар Рабіновіч — музыка і дыджэй. Гэтаму мастацтву ён навучыўся ў бацькі. Рабіновіч-старэйшы працаваў у Менску праекціроўшчыкам. А па выходных абслугоўваў вясельлі, быў вядомым клявішнікам і тамадой.
У 1994 годзе сям’я перабралася ў Ізраіль. Аляксандар жыве ў прадмесьці Хайфы. Але папулярнасьць яго настолькі высокая, што ён абслугоўвае вясельлі па ўсім Ізраілі. Апошняе — у мінулыя выходныя, на поўдні краіны. Там, дзе цяпер найбольш небясьпечна, кажа Аляксандар Рабіновіч:
«Чакалася 600 гасьцей. Прыехала 200. Людзі баяліся, таму не паехалі. Першая частка вясельля, пакуль госьці зьбіраліся, прайшла пад абстрэлам. І тыя, хто ўжо прыехаў, сядзелі ў сховішчы.
Потым нібыта ўсё сьціхла. Абстрэлаў больш не было. Людзі за сталом пра гэта не гаварылі. Гулялі, адпачывалі, як звычайна. А вось у сховішчы гаварылі толькі пра гэта. Хоць мы ўжо насамрэч да ўсяго гэтага звыклыя».
Аляксандар кажа, што на вясельлі пераважна былі выхадцы з былога СССР:
«Гэта былыя савецкія людзі. Але яны тут ужо шмат гадоў. Як кажуць, цалкам абжыліся. Гэта — другое пакаленьне. Яны і па-руску ня вельмі добра гавораць.
200 чалавек — гэта невялікае вясельле ў Ізраілі. У Ізраілі запрашаюць усіх, каго можна. Таму 200 чалавек — гэта няшмат. 600 — гэта вялікае вясельле. Але бывае і больш».
Аляксандар Рабіновіч адзначае, што найбольш напружанае становішча цяпер на поўдні Ізраілю. На поўначы і ў цэнтры — значна спакайней:
«У нас поўная цішыня. Ад пачатку апэрацыі не было ніводнай трывогі. Звычайнае жыцьцё ідзе. Праўда, у мяне некалькі мерапрыемстваў на поўдні адмянілі. Але ў нас, паўтаруся, поўная цішыня».
«Панікі ў Ізраілі няма. Людзі вераць, што іх абароняць ад палестынскіх ракет», — цьвердзіць Аляксандар Рабіновіч.
«Вельмі-вельмі нас ратуе новая супрацьракетная ўстаноўка „Жалезны купал“. Яна перахапіла ўсе ракеты, якія ляцелі на Тэль-Авіў. А там жа былі больш моцныя ракеты, да 90 кіляграмаў выбухоўкі. А наагул устаноўка перахапіла да 90% усіх ракет, якія ляцелі ў наш бок. Уратавала яна шмат што.
Вядома, гэта вельмі дапамагае, калі ты ведаеш, што цябе нешта абараняе. І калі ёсьць упэўненасьць, што варожыя ракеты як найхутчэй перахопяць, то пераносіць усё значна лягчэй».
У 1994 годзе сям’я перабралася ў Ізраіль. Аляксандар жыве ў прадмесьці Хайфы. Але папулярнасьць яго настолькі высокая, што ён абслугоўвае вясельлі па ўсім Ізраілі. Апошняе — у мінулыя выходныя, на поўдні краіны. Там, дзе цяпер найбольш небясьпечна, кажа Аляксандар Рабіновіч:
«Чакалася 600 гасьцей. Прыехала 200. Людзі баяліся, таму не паехалі. Першая частка вясельля, пакуль госьці зьбіраліся, прайшла пад абстрэлам. І тыя, хто ўжо прыехаў, сядзелі ў сховішчы.
Потым нібыта ўсё сьціхла. Абстрэлаў больш не было. Людзі за сталом пра гэта не гаварылі. Гулялі, адпачывалі, як звычайна. А вось у сховішчы гаварылі толькі пра гэта. Хоць мы ўжо насамрэч да ўсяго гэтага звыклыя».
Аляксандар кажа, што на вясельлі пераважна былі выхадцы з былога СССР:
«Гэта былыя савецкія людзі. Але яны тут ужо шмат гадоў. Як кажуць, цалкам абжыліся. Гэта — другое пакаленьне. Яны і па-руску ня вельмі добра гавораць.
200 чалавек — гэта невялікае вясельле ў Ізраілі. У Ізраілі запрашаюць усіх, каго можна. Таму 200 чалавек — гэта няшмат. 600 — гэта вялікае вясельле. Але бывае і больш».
Аляксандар Рабіновіч адзначае, што найбольш напружанае становішча цяпер на поўдні Ізраілю. На поўначы і ў цэнтры — значна спакайней:
«У нас поўная цішыня. Ад пачатку апэрацыі не было ніводнай трывогі. Звычайнае жыцьцё ідзе. Праўда, у мяне некалькі мерапрыемстваў на поўдні адмянілі. Але ў нас, паўтаруся, поўная цішыня».
«Панікі ў Ізраілі няма. Людзі вераць, што іх абароняць ад палестынскіх ракет», — цьвердзіць Аляксандар Рабіновіч.
«Вельмі-вельмі нас ратуе новая супрацьракетная ўстаноўка „Жалезны купал“. Яна перахапіла ўсе ракеты, якія ляцелі на Тэль-Авіў. А там жа былі больш моцныя ракеты, да 90 кіляграмаў выбухоўкі. А наагул устаноўка перахапіла да 90% усіх ракет, якія ляцелі ў наш бок. Уратавала яна шмат што.
Вядома, гэта вельмі дапамагае, калі ты ведаеш, што цябе нешта абараняе. І калі ёсьць упэўненасьць, што варожыя ракеты як найхутчэй перахопяць, то пераносіць усё значна лягчэй».
