Беларускі прэм’ер-міністар Міхаіл Мясьніковіч у сераду сустрэўся з дырэктарам аддзелу Беларусі, Малдовы і Ўкраіны Ўсясьветнага банку Чымяо Фанам і прапанаваў Усясьветнаму банку абмеркаваць пытаньні падрыхтоўкі новай стратэгіі супрацоўніцтва, бо ранейшая 4-гадовая стратэгія завяршылася ў сярэдзіне 2011 году.
За 20-гадовы пэрыяд супрацоўніцтва Беларусі з Усясьветным банкам сума прадстаўленых банкам рэсурсаў склала каля 900 мільёнаў даляраў.
«Узьнікае пытаньне: ці можна зрабіць больш? Безумоўна. І я мяркую, што ваш візыт будзе спрыяць разьвіцьцю і актывізацыі нашага супрацоўніцтва. Мы гатовыя да канструктыўнага дыялёгу», — заявіў Мясьніковіч.
Ці ёсьць неабходнасьць у новых крэдытах ад Усясьветнага банку?
Фінансавы аналітык Валер Палхоўскі кажа, што зараз у Беларусі няма надзвычай вострай патрэбы ў непасрэдна фінансавых сродках. На яго думку, цяпер у Беларусі даволі стабілізаваны валютны рынак. Плацёжны балянс, паводле дадзеных Нацыянальнага банку, у першым квартале быў зьведзены да станоўчага:
«А вось што сапраўды было б для нас каштоўным, дык гэта праграма і тэхнічная падтрымка такіх інстытутаў, як Усясьветны банк, Міжнародны валютны фонд, якія б дапамаглі праводзіць структурныя рэформы. Вось гэта тое, што нам сапраўды патрэбна. Відавочна, што з часоў крызісу 2009 году рэальных структурных рэформаў у эканоміцы мы не правялі. І менавіта ў гэтым я бачу самую вялікую каштоўнасьць супрацоўніцтва з Усясьветным банкам, а ня ў пляне крэдыту ці дадатковай крэдытнай лініі».
Дырэктар дасьледчага цэнтру Інстытуту прыватызацыі і мэнэджмэнту Аляксандар Чубрык таксама лічыць, што пытаньне ня ў тым, ці патрэбныя Беларусі крэдыты, а пытаньне ў тым, што Беларусі неабходныя рэформы. Тым больш што чакаць, каб урад уласнымі сіламі праводзіў паўнавартасныя, комплексныя рэформы, не даводзіцца:
«Таму добра мець праграму, якая ўзгодненая паміж урадам і міжнароднымі фінансавымі арганізацыямі і ў якой ёсьць пэўныя ўмовы. То бок грошы даюцца ня проста так, а пад умовы. Калі гэтыя ўмовы ёсьць, гэта значыць, што тады ўрад вымушаны рабіць рэформы. І з гэтага пункту гледжаньня нам патрэбныя грошы міжнародных фінансавых структур, бо яны могуць даць мэханізмы, якія дазволяць паставіць пэўныя мэты, пэўныя арыенціры, выкананьне якіх будзе неабходнае, каб атрымаць чарговую траншу крэдыту».
За 20-гадовы пэрыяд супрацоўніцтва Беларусі з Усясьветным банкам сума прадстаўленых банкам рэсурсаў склала каля 900 мільёнаў даляраў.
«Узьнікае пытаньне: ці можна зрабіць больш? Безумоўна. І я мяркую, што ваш візыт будзе спрыяць разьвіцьцю і актывізацыі нашага супрацоўніцтва. Мы гатовыя да канструктыўнага дыялёгу», — заявіў Мясьніковіч.
Ці ёсьць неабходнасьць у новых крэдытах ад Усясьветнага банку?
Фінансавы аналітык Валер Палхоўскі кажа, што зараз у Беларусі няма надзвычай вострай патрэбы ў непасрэдна фінансавых сродках. На яго думку, цяпер у Беларусі даволі стабілізаваны валютны рынак. Плацёжны балянс, паводле дадзеных Нацыянальнага банку, у першым квартале быў зьведзены да станоўчага:
Відавочна, што з часоў крызісу 2009 году рэальных структурных рэформаў у эканоміцы мы не правялі.
«А вось што сапраўды было б для нас каштоўным, дык гэта праграма і тэхнічная падтрымка такіх інстытутаў, як Усясьветны банк, Міжнародны валютны фонд, якія б дапамаглі праводзіць структурныя рэформы. Вось гэта тое, што нам сапраўды патрэбна. Відавочна, што з часоў крызісу 2009 году рэальных структурных рэформаў у эканоміцы мы не правялі. І менавіта ў гэтым я бачу самую вялікую каштоўнасьць супрацоўніцтва з Усясьветным банкам, а ня ў пляне крэдыту ці дадатковай крэдытнай лініі».
Дырэктар дасьледчага цэнтру Інстытуту прыватызацыі і мэнэджмэнту Аляксандар Чубрык таксама лічыць, што пытаньне ня ў тым, ці патрэбныя Беларусі крэдыты, а пытаньне ў тым, што Беларусі неабходныя рэформы. Тым больш што чакаць, каб урад уласнымі сіламі праводзіў паўнавартасныя, комплексныя рэформы, не даводзіцца:
«Таму добра мець праграму, якая ўзгодненая паміж урадам і міжнароднымі фінансавымі арганізацыямі і ў якой ёсьць пэўныя ўмовы. То бок грошы даюцца ня проста так, а пад умовы. Калі гэтыя ўмовы ёсьць, гэта значыць, што тады ўрад вымушаны рабіць рэформы. І з гэтага пункту гледжаньня нам патрэбныя грошы міжнародных фінансавых структур, бо яны могуць даць мэханізмы, якія дазволяць паставіць пэўныя мэты, пэўныя арыенціры, выкананьне якіх будзе неабходнае, каб атрымаць чарговую траншу крэдыту».
