Паводле ініцыятараў праекту, асноўная яго задача — прыцягнуць увагу грамадзкасьці да праблемаў Менску і спыніць адвольную забудову сталіцы, абараніць правы дольшчыкаў, а таксама кансалідаваць дзейнасьць грамадзян для стварэньня Будаўнічага кодэксу.
Кампанія «Гавары праўду!» абараняе інтарэсы дачнікаў і вяскоўцаў у Смалявіцкім раёне, змагаецца супраць высечкі парку 40-годзьдзя Кастрычніка і будаўніцтва на яго месцы кітайскіх кварталаў. А зараз актывісты вырашылі працаваць сыстэмна — аб’яднаць высілкі грамадзкасьці, эколягаў, юрыстаў, кантраляваць улады і дамагацца адказнасьці дэпутатаў, чыноўнікаў. Актывіст кампаніі Міхась Пашкевіч кажа:
«Заўтра на любым участку цэнтру Менску можа разгарнуцца любое будаўніцтва без належных дакумэнтаў. І насамрэч праблема заключаецца ў тым, што чамусьці мясцовыя жыхары і грамадзкія актывісты задаюць пытаньні, а ня ўлада. Ніводнага запытаньня ў мясцовых жыхароў, ніводных грамадзкіх слуханьняў. Нейкія адпіскі і паведамленьні ў „Вячернім Мінску“, і ўсё».
Намесьнік старшыні кампаніі Андрэй Дзьмітрыеў на пытаньне журналістаў, навошта яшчэ адзін кантрольны орган, якіх у краіне і так зашмат, адказаў:
«У нас хапае кантролю ўсялякага, але робіцца ўсё, каб не было галоўнага кантролю — кантролю грамадзкасьці, кантролю грамадзянаў над уладай. Вось гэтага мы і дамагаемся: прывядзеньня сытуацыі да празрыстай Беларусі, Беларусі для грамадзянаў, дзе мы кантралюем іх крокі».
Старшыня Менскай гарадзкой філіі «Гавары праўду» Юры Салодкі такім чынам тлумачыць, для чаго патрэбны «Будкантроль»:
«Для таго, каб аб’яднаць высілкі грамадзянаў у барацьбе з такімі праблемамі, каб кансалідаваць людзей. Таму што разрозьненая барацьба людзей прыводзіць да такой размытасьці: эколягі змагаюцца за сваё, дольшчыкі — за сваё. Хоць ня кожны яшчэ, напэўна, зразумеў, асэнсаваў, што праблема — у тым, што няма адзінай сыстэмы заканадаўчай базы, якая б дакладна ўсё рэгулявала, як павінны праходзіць грамадзкія слуханьні, хто адказны за іх правядзеньне».
У краіне няма адзінага празрыстага заканадаўства ў сфэры будаўніцтва. Намесьнік старшыні «Гавары праўду» Андрэй Дзьмітрыеў перакананы, што ў краіне павінен быць прыняты Будаўнічы кодэкс:
«Сёньня няма заканадаўства па будаўніцтве ў Рэспубліцы Беларусь. Існуюць акты, указы, велізарны набор дакумэнтаў, які дазваляе рабіць толькі адно: уцёмную падманваць людзей, выкарыстоўваючы непразрыстасьць дзяржапарату. Такое ўяўленьне, што закон зараз абараняе будаўнікоў, а не грамадзянаў, для якіх яны павінны будаваць».
Актывісты кампаніі «Гавары праўду» на мапе Менску пазначылі каля 50 праблемных месцаў, дзе ўлады зьбіраюцца будаваць гатэлі, бізнэс-цэнтры, элітнае жытло ў зонах адпачынку, парках, на дзіцячых пляцоўках альбо замест дзіцячых садкоў.
Юры Салодкі: «Чаму мапу мы стварылі — каб было бачна, што гэта не праблема Шабаноў, Лошыцы, Чыжоўкі, а гэта праблема Менску, праблема ўлады і яе непразрыстасьці ў прыняцьці рашэньняў. Таму мапа створаная, і стваралася яна дзякуючы дапамозе грамадзянаў.
А на фота — гэта мясцовыя дэпутаты, дэпутаты Менскага гарсавету, якія павінны вырашаць гэтыя праблемы. Але пакуль яны не зьяўляюцца, у адрозьненьне ад кампаніі „Гавары праўду“, прадстаўнікамі інтарэсаў грамадзтва».
А пакуль гэтыя дэпутаты стаяць убаку ад праблемаў, якія хвалююць людзей.
Юры Салодкі: «Задаеш ім канкрэтнае пытаньне: чаму вы, абраныя народам, не стаіце побач з намі і не адстойваеце парк 40-годзьдзя Кастрычніка, Севастопальскі парк, чаму вы ня з намі, а з інвэстарамі? Яны разводзяць рукамі і кажуць: „Ну мы ж улада, мы павінны інвэстыцыі прыцягваць“. То бок ніякай абароны інтарэсаў людзей няма. У іх ёсьць свой інтарэс. І часьцей за ўсё гэта называецца карупцыяй».
Кампанія «Гавары праўду!» абараняе інтарэсы дачнікаў і вяскоўцаў у Смалявіцкім раёне, змагаецца супраць высечкі парку 40-годзьдзя Кастрычніка і будаўніцтва на яго месцы кітайскіх кварталаў. А зараз актывісты вырашылі працаваць сыстэмна — аб’яднаць высілкі грамадзкасьці, эколягаў, юрыстаў, кантраляваць улады і дамагацца адказнасьці дэпутатаў, чыноўнікаў. Актывіст кампаніі Міхась Пашкевіч кажа:
«Заўтра на любым участку цэнтру Менску можа разгарнуцца любое будаўніцтва без належных дакумэнтаў. І насамрэч праблема заключаецца ў тым, што чамусьці мясцовыя жыхары і грамадзкія актывісты задаюць пытаньні, а ня ўлада. Ніводнага запытаньня ў мясцовых жыхароў, ніводных грамадзкіх слуханьняў. Нейкія адпіскі і паведамленьні ў „Вячернім Мінску“, і ўсё».
Намесьнік старшыні кампаніі Андрэй Дзьмітрыеў на пытаньне журналістаў, навошта яшчэ адзін кантрольны орган, якіх у краіне і так зашмат, адказаў:
«У нас хапае кантролю ўсялякага, але робіцца ўсё, каб не было галоўнага кантролю — кантролю грамадзкасьці, кантролю грамадзянаў над уладай. Вось гэтага мы і дамагаемся: прывядзеньня сытуацыі да празрыстай Беларусі, Беларусі для грамадзянаў, дзе мы кантралюем іх крокі».
Старшыня Менскай гарадзкой філіі «Гавары праўду» Юры Салодкі такім чынам тлумачыць, для чаго патрэбны «Будкантроль»:
«Для таго, каб аб’яднаць высілкі грамадзянаў у барацьбе з такімі праблемамі, каб кансалідаваць людзей. Таму што разрозьненая барацьба людзей прыводзіць да такой размытасьці: эколягі змагаюцца за сваё, дольшчыкі — за сваё. Хоць ня кожны яшчэ, напэўна, зразумеў, асэнсаваў, што праблема — у тым, што няма адзінай сыстэмы заканадаўчай базы, якая б дакладна ўсё рэгулявала, як павінны праходзіць грамадзкія слуханьні, хто адказны за іх правядзеньне».
У краіне няма адзінага празрыстага заканадаўства ў сфэры будаўніцтва. Намесьнік старшыні «Гавары праўду» Андрэй Дзьмітрыеў перакананы, што ў краіне павінен быць прыняты Будаўнічы кодэкс:
«Сёньня няма заканадаўства па будаўніцтве ў Рэспубліцы Беларусь. Існуюць акты, указы, велізарны набор дакумэнтаў, які дазваляе рабіць толькі адно: уцёмную падманваць людзей, выкарыстоўваючы непразрыстасьць дзяржапарату. Такое ўяўленьне, што закон зараз абараняе будаўнікоў, а не грамадзянаў, для якіх яны павінны будаваць».
Актывісты кампаніі «Гавары праўду» на мапе Менску пазначылі каля 50 праблемных месцаў, дзе ўлады зьбіраюцца будаваць гатэлі, бізнэс-цэнтры, элітнае жытло ў зонах адпачынку, парках, на дзіцячых пляцоўках альбо замест дзіцячых садкоў.
Юры Салодкі: «Чаму мапу мы стварылі — каб было бачна, што гэта не праблема Шабаноў, Лошыцы, Чыжоўкі, а гэта праблема Менску, праблема ўлады і яе непразрыстасьці ў прыняцьці рашэньняў. Таму мапа створаная, і стваралася яна дзякуючы дапамозе грамадзянаў.
А на фота — гэта мясцовыя дэпутаты, дэпутаты Менскага гарсавету, якія павінны вырашаць гэтыя праблемы. Але пакуль яны не зьяўляюцца, у адрозьненьне ад кампаніі „Гавары праўду“, прадстаўнікамі інтарэсаў грамадзтва».
А пакуль гэтыя дэпутаты стаяць убаку ад праблемаў, якія хвалююць людзей.
Юры Салодкі: «Задаеш ім канкрэтнае пытаньне: чаму вы, абраныя народам, не стаіце побач з намі і не адстойваеце парк 40-годзьдзя Кастрычніка, Севастопальскі парк, чаму вы ня з намі, а з інвэстарамі? Яны разводзяць рукамі і кажуць: „Ну мы ж улада, мы павінны інвэстыцыі прыцягваць“. То бок ніякай абароны інтарэсаў людзей няма. У іх ёсьць свой інтарэс. І часьцей за ўсё гэта называецца карупцыяй».