У прыватнасьці, прагучала думка пра магчымасьць абмеркаваньня пытаньня што да заснаваньня інстытуту ўпаўнаважанага па правах чалавека ў Беларусі.
Паводле спадара Міклашэвіча, у такім выпадку грамадзяне краіны мелі б магчымасьць наўпрост зьвяртацца да ўпаўнаважанага па найбольш актуальных пытаньнях, якія закранаюць канстытуцыйныя правы і свабоды чалавека, а ўпаўнаважаны, у сваю чаргу, мог бы зьвяртацца па тлумачэньні ў Канстытуцыйны суд.
Пётар Міклашэвіч спаслаўся на досьвед ужо існуючага «ўскоснага доступу» грамадзянаў да канстытуцыйнага правасудзьдзя праз упаўнаважаныя суб’екты: Савет міністраў, Палату прадстаўнікоў, Вярхоўны суд, Вышэйшы гаспадарчы суд і г.д.
Між тым, дэмакратычная супольнасьць ідэю стварэньня інстытуту ўпаўнаважанага па правах чалавека ўспрымае з пэсымізмам, паколькі ў сучаснай Беларусі ніводная дзяржаўная структура ня мае магчымасьці адлюстроўваць уласны пункт гледжаньня.
Паводле спадара Міклашэвіча, у такім выпадку грамадзяне краіны мелі б магчымасьць наўпрост зьвяртацца да ўпаўнаважанага па найбольш актуальных пытаньнях, якія закранаюць канстытуцыйныя правы і свабоды чалавека, а ўпаўнаважаны, у сваю чаргу, мог бы зьвяртацца па тлумачэньні ў Канстытуцыйны суд.
Пётар Міклашэвіч спаслаўся на досьвед ужо існуючага «ўскоснага доступу» грамадзянаў да канстытуцыйнага правасудзьдзя праз упаўнаважаныя суб’екты: Савет міністраў, Палату прадстаўнікоў, Вярхоўны суд, Вышэйшы гаспадарчы суд і г.д.
Між тым, дэмакратычная супольнасьць ідэю стварэньня інстытуту ўпаўнаважанага па правах чалавека ўспрымае з пэсымізмам, паколькі ў сучаснай Беларусі ніводная дзяржаўная структура ня мае магчымасьці адлюстроўваць уласны пункт гледжаньня.
