Словы эўрапейскага дыплямата «Свабодзе» пацьвердзілі ўдзельнікі сустрэч зь ім — старшыня Беларускага Хэльсынскага камітэту Алег Гулак і лідэр Аб’яднанай грамадзянскай партыі Анатоль Лябедзька. У прыватнасьці, спадар Гулак адзначыў:
«Задавалі пытаньне, што ён пачуў ад афіцыйнага боку? Віганд сказаў, што зацікаўленасьць чыноўнікаў, зь якімі ён ужо размаўляў, у разьвіцьці дачыненьняў была. Няхай сабе не канкрэтная, але агульная была. І таксама ён сказаў: ня выключаная сытуацыя, што ў нейкі бліжэйшы час хтосьці з палітвязьняў будзе выпушчаны».
«Падчас дыскусіі пра дачыненьні з Эўразьвязам акрэсьліліся дзьве праблемы. Першая — ці магчыма прыцягненьне да гэтага працэсу беларускіх чыноўнікаў? І другая — візавыя санкцыі», — канстатуе Алег Гулак:
«Пры тым, што гучалі розныя думкі, шмат гаварылася пра неабходнасьць супрацоўніцтва Эўразьвязу з грамадзянскай супольнасьцю. І таксама, на думку многіх, важная адкрытасьць гэтага працэсу з магчымым далучэньнем да яго беларускіх чыноўнікаў.
Што да санкцыяў, то гучалі і жорсткія прапановы. Але некаторыя, і я ў тым ліку, гаварылі пра тое, што зараз важна дамагчыся вызваленьня палітзьняволеных. І гэта можна рабіць ня толькі жорсткай пазыцыяй, ня толькі візавымі санкцыямі, але і праз падтрыманьне стасункаў, нейкі дыялёг і размовы зь беларускімі службовымі асобамі, кіраўніцтвам. І гэта таксама можа быць важным і эфэктыўным інструмэнтам. І для вырашэньня гэтай праблемы, і для далейшага разьвіцьця дэмакратычных працэсаў у Беларусі».
«Пазыцыя Эўрапейскага Зьвязу адносна афіцыйнага Менску не зьмянілася. Аднак зьявілася і адзінае новае», — кажа Анатоль Лябедзька:
«Гэта прапанова пачаць зараз працу на ўзроўні экспэртаў пра тое, што трэба зрабіць у Беларусі, каб яе абнавіць, каб надаць ёй іншы выгляд. І ня толькі па форме, але і па зьмесьце. І калі да гэтага гатовыя далучыцца экспэрты з боку ўраду — значыць, разам зь імі. Калі не, то гэта будзе праца з грамадзянскай супольнасьцю і палітычнай апазыцыяй».
Як паведамілі «Свабодзе» ў прэсавай службе зьнешнепалітычнага ведамства, Гунара Віганда прыняў міністар замежных спраў Беларусі Сяргей Мартынаў. Спадар Віганд сустрэўся таксама з начальнікам упраўленьня агульнаэўрапейскага супрацоўніцтва МЗС Раманам Раманоўскім. «Бакі абмеркавалі бягучыя пытаньні беларуска-эўрапейскіх дачыненьняў і магчымыя падыходы да выбудоўваньня далейшага дыялёгу», — заявілі ў МЗС.
Візыт у Беларусь прадстаўніка Эўразьвязу Гунара Віганда мог супасьці па часе яшчэ з адным візытам — упаўнаважанага ўраду Нямеччыны па правах чалавека Маркуса Лёнінга. Аднак улады Беларусі адмовілі яму ва ўезьдзе ў краіну, паведамілі ў нямецкім МЗС.
У МЗС Беларусі візыт нямецкага чыноўніка палічылі немэтазгодным. Маўляў, «ягоны „ўнёсак“ у беларуска-нямецкія дачыненьні нельга адзначыць у якасьці пазытыўнага».
Дырэктар Цэнтру эўрапейскай трансфармацыі ў Менску Андрэй Ягораў выказаў «Свабодзе» сваю вэрсію сытуацыі, калі аднаго чыноўніка пускаюць у Беларусь, а другога — не:
«Я думаю, што беларускі ўрад спрабуе падтрымліваць пэўны ўзровень нефармальных ці такіх сталых кантактаў з Эўрапейскім Зьвязам. Але такіх, якія, на ягоную думку, найбольш прагматычна могуць весьці да паляпшэньня адносінаў з Эўразьвязам. Натуральна, што прыезд упаўнаважанага па правах чалавека нават сымбалічна не нясе нічога добрага для беларускіх уладаў.
А вось праз спадара Віганда, які прадстаўляе Эўрапейскую камісію, найбольш прагматычны орган Эўрапейскага Зьвязу, наш урад спрабуе знайсьці нейкія выгады праз дамоваздольную асобу для паляпшэньня адносінаў».
«Задавалі пытаньне, што ён пачуў ад афіцыйнага боку? Віганд сказаў, што зацікаўленасьць чыноўнікаў, зь якімі ён ужо размаўляў, у разьвіцьці дачыненьняў была. Няхай сабе не канкрэтная, але агульная была. І таксама ён сказаў: ня выключаная сытуацыя, што ў нейкі бліжэйшы час хтосьці з палітвязьняў будзе выпушчаны».
«Падчас дыскусіі пра дачыненьні з Эўразьвязам акрэсьліліся дзьве праблемы. Першая — ці магчыма прыцягненьне да гэтага працэсу беларускіх чыноўнікаў? І другая — візавыя санкцыі», — канстатуе Алег Гулак:
«Пры тым, што гучалі розныя думкі, шмат гаварылася пра неабходнасьць супрацоўніцтва Эўразьвязу з грамадзянскай супольнасьцю. І таксама, на думку многіх, важная адкрытасьць гэтага працэсу з магчымым далучэньнем да яго беларускіх чыноўнікаў.
Што да санкцыяў, то гучалі і жорсткія прапановы. Але некаторыя, і я ў тым ліку, гаварылі пра тое, што зараз важна дамагчыся вызваленьня палітзьняволеных. І гэта можна рабіць ня толькі жорсткай пазыцыяй, ня толькі візавымі санкцыямі, але і праз падтрыманьне стасункаў, нейкі дыялёг і размовы зь беларускімі службовымі асобамі, кіраўніцтвам. І гэта таксама можа быць важным і эфэктыўным інструмэнтам. І для вырашэньня гэтай праблемы, і для далейшага разьвіцьця дэмакратычных працэсаў у Беларусі».
«Пазыцыя Эўрапейскага Зьвязу адносна афіцыйнага Менску не зьмянілася. Аднак зьявілася і адзінае новае», — кажа Анатоль Лябедзька:
«Гэта прапанова пачаць зараз працу на ўзроўні экспэртаў пра тое, што трэба зрабіць у Беларусі, каб яе абнавіць, каб надаць ёй іншы выгляд. І ня толькі па форме, але і па зьмесьце. І калі да гэтага гатовыя далучыцца экспэрты з боку ўраду — значыць, разам зь імі. Калі не, то гэта будзе праца з грамадзянскай супольнасьцю і палітычнай апазыцыяй».
Як паведамілі «Свабодзе» ў прэсавай службе зьнешнепалітычнага ведамства, Гунара Віганда прыняў міністар замежных спраў Беларусі Сяргей Мартынаў. Спадар Віганд сустрэўся таксама з начальнікам упраўленьня агульнаэўрапейскага супрацоўніцтва МЗС Раманам Раманоўскім. «Бакі абмеркавалі бягучыя пытаньні беларуска-эўрапейскіх дачыненьняў і магчымыя падыходы да выбудоўваньня далейшага дыялёгу», — заявілі ў МЗС.
Візыт у Беларусь прадстаўніка Эўразьвязу Гунара Віганда мог супасьці па часе яшчэ з адным візытам — упаўнаважанага ўраду Нямеччыны па правах чалавека Маркуса Лёнінга. Аднак улады Беларусі адмовілі яму ва ўезьдзе ў краіну, паведамілі ў нямецкім МЗС.
У МЗС Беларусі візыт нямецкага чыноўніка палічылі немэтазгодным. Маўляў, «ягоны „ўнёсак“ у беларуска-нямецкія дачыненьні нельга адзначыць у якасьці пазытыўнага».
Дырэктар Цэнтру эўрапейскай трансфармацыі ў Менску Андрэй Ягораў выказаў «Свабодзе» сваю вэрсію сытуацыі, калі аднаго чыноўніка пускаюць у Беларусь, а другога — не:
«Я думаю, што беларускі ўрад спрабуе падтрымліваць пэўны ўзровень нефармальных ці такіх сталых кантактаў з Эўрапейскім Зьвязам. Але такіх, якія, на ягоную думку, найбольш прагматычна могуць весьці да паляпшэньня адносінаў з Эўразьвязам. Натуральна, што прыезд упаўнаважанага па правах чалавека нават сымбалічна не нясе нічога добрага для беларускіх уладаў.
А вось праз спадара Віганда, які прадстаўляе Эўрапейскую камісію, найбольш прагматычны орган Эўрапейскага Зьвязу, наш урад спрабуе знайсьці нейкія выгады праз дамоваздольную асобу для паляпшэньня адносінаў».
