23 сьнежня Данчык сам упершыню паслухаў дыск:
«Слухаючы гэтыя песьні, падумаў, што няблага я ўсё ж сьпяваў! Хацеў бы прысьвяціць гэты збор песьняў сапраўднай закуліснай сіле ня толькі гэтага выданьня , але і фактычна ўсё маёй кар’еры — маёй маці Юліі Андрусышынай, якая вучыла мяне песьні і натхняла іх сьпяваць. Каб не яна, наўрад ці зьявіўся на сьвет ня толькі гэты альбом, але і ўсе астатнія», кажа Данчык.
Як распавёў музычны крытык Вітаўт Мартыненка, раней выйшлі пяць альбомоў Данчыка «Беларусачка», 1978; «Я ад вас далёка», 1985; «Мы адной табе належым», 1989; «Ровесники», 1991; «Мы яшчэ сустрэнемся», 1992. А пра шосты дыск насамрэч ня ведаў нават Данчык, бо запісвала яго з падачы Зьмітра Марчука (старшыні фан-клюбу «Данчык-forever») адна мюнхэнская студыя зь менскага канцэрту артыста ў вялікай залі Белдзяржфілярмоніі.
Як лічыць Вітаўт Мартыненка, гэтыя 19 песень нідзе больш ня знойдзеш. Ну хіба што ў беларускай песьні «Крывічаначка» можна пазнаць украінскую «Галічаначка» 1991, але ў перакладзе Сяржука Сокалава-Воюша:
Ці Дняпро віруе сіні між палёў-лугоў,
Ці Дзьвіна цалуе плыньню стромы берагоў,
З даўных дзён у неспакоі ясна панначка —
У чаканьні слаўных вояў крывічаначка.
Варта дадаць таксама, што акрамя С.Сокалава-Воюша над беларусізацыяй сусьветных шляґераў для Данчыка працавалі й іншыя знакамітасьці — дасьледчык францускай паэзіі Мацьвей Смаршчок з Амэрыкі, паэтка Натальля Арсеньнева адтуль жа. Гучаць і ніколі тут ня чутыя песьні на вершы Максіма Багдановіча («Не кувай ты, шэрая зязюля» — mega-hit), Уладзімера Дубоўкі («О Беларусь, мая шыпшына!»), напісаныя кампазытарамі-эміґрантамі Міколам Куліковічам, Міколам Равенскім.
Ёсьць у альбоме і турыстычны гіт «Стары дом» наваполацкага барда Алега Паўлёнка, «Крыніцы» ягонага земляка Сокалава-Воюша, ананімна распаўсюҗаны тут за савецкім часам нацыянальны вайсковы гімн «У гушчарах», які напісаў, аказваецца, усё той жа М. Куліковіч на вершы Н. Арсеньневай.
Данчык ня толькі сам тлумачыць на тым канцэрце (1996) прыналежнасьць кожнай песьні да тэмы сьвята, але і выконвае сапраўдную клясыку жанру: фальклёрныя «Учора зь вячора», «Сьвецяць зорачкі», «Саўка ды Грышка»), міжнародныя ў беларускіх перакладах «Ціхая ноч» (зь нямецкай), «Сьвятая ноч» (з францускай). Прычым, калі папярэдні мюнхэнскі рэліз прэзэнтаваў толькі аудыётрэкі, дык на CD-перавыданьне трапілі й жывыя відэазапісы наўпрост зь нью-ёркскай кватэры Данчыка ажно сямі твораў — «Неба й зямля», «У сьвеце нам» і некаторыя зь пералічаных.
