Беларусь апынулася сярод краінаў, што не спраўляюцца са сваімі абавязаньнямі па зьнішчэньні супрацьпяхотных мінаў. Паводле справаздачы Landmine Monitor, нягледзячы на кампанію па іх ліквідацыі, выкарыстаньне супрацьпяхотных мінаў у сьвеце расьце.
Аўтары дакладу Landmine Monitor адзначаюць, што новыя віды мінаў былі выкарыстаныя ў Лібіі войскамі Муамара Кадафі. Новыя міны выкарыстоўваюць таксама ўзброеныя групоўкі ў Аўганістане, Калюмбіі, Бірме і Пакістане. Дванаццаць краін пералічваюцца ў шэрагу вытворцаў такой зброі: гэта Бірма, Віетнам, Індыя, Іран, Кітай, Куба, Паўночная і Паўднёвая Карэя, Пакістан, Расея, Сынгапур, ЗША. Апошнія, дарэчы, пакуль знаходзяцца ў шэрагу краінаў, што яшчэ рыхтуюцца далучыцца да міжнароднага пагадненьня па забароне супрацьпяхотных мінаў.
Пагадненьне на сёньняшні дзень падтрымалі 158 краінаў сьвету. 87 дзяржаў ужо завяршылі зьнішчэньне сваіх запасаў супрацьпяхотных мін.
У справаздачы Беларусь названая ў ліку некалькіх краінаў, якія пакуль ня выканалі сваіх абавязаньняў па зьнішчэньні мінных запасаў (гэтаксама як Грэцыя, Турцыя і Ўкраіна). Беларусь, якая далучылася да пагадненьня ў 2003 годзе, павінна была ад 2006 году цягам чатырох гадоў зьнішчыць свае запасы – амаль 3.4 мільёна супрацьпяхотных фугасных мінаў – але ня справілася з гэтай задачай. Да 2006 году Беларусь выканала свае абяцаньні па зьнішчэньні іншых тыпаў мінаў.
У справаздачы адзначаецца, што ў сьнежні 2010 году Беларусь падпісала кантракт з гішпанскай фірмай на зьнішчэньне сваіх мінных запасаў цягам 28 месяцаў. Аднак паводле стану на чэрвень 2011 году ўсё яшчэ не былі ўрэгуляваныя адміністрацыйныя дэталі кантракту, і зьнішчэньне мінаў не пачалося.
Ініцыятыва Landmine Monitor была заснаваная ў 1998 годзе Міжнароднай кампаніяй за забарону супрацьпяхотных мінаў.
Аўтары дакладу Landmine Monitor адзначаюць, што новыя віды мінаў былі выкарыстаныя ў Лібіі войскамі Муамара Кадафі. Новыя міны выкарыстоўваюць таксама ўзброеныя групоўкі ў Аўганістане, Калюмбіі, Бірме і Пакістане. Дванаццаць краін пералічваюцца ў шэрагу вытворцаў такой зброі: гэта Бірма, Віетнам, Індыя, Іран, Кітай, Куба, Паўночная і Паўднёвая Карэя, Пакістан, Расея, Сынгапур, ЗША. Апошнія, дарэчы, пакуль знаходзяцца ў шэрагу краінаў, што яшчэ рыхтуюцца далучыцца да міжнароднага пагадненьня па забароне супрацьпяхотных мінаў.
Пагадненьне на сёньняшні дзень падтрымалі 158 краінаў сьвету. 87 дзяржаў ужо завяршылі зьнішчэньне сваіх запасаў супрацьпяхотных мін.
У справаздачы Беларусь названая ў ліку некалькіх краінаў, якія пакуль ня выканалі сваіх абавязаньняў па зьнішчэньні мінных запасаў (гэтаксама як Грэцыя, Турцыя і Ўкраіна). Беларусь, якая далучылася да пагадненьня ў 2003 годзе, павінна была ад 2006 году цягам чатырох гадоў зьнішчыць свае запасы – амаль 3.4 мільёна супрацьпяхотных фугасных мінаў – але ня справілася з гэтай задачай. Да 2006 году Беларусь выканала свае абяцаньні па зьнішчэньні іншых тыпаў мінаў.
У справаздачы адзначаецца, што ў сьнежні 2010 году Беларусь падпісала кантракт з гішпанскай фірмай на зьнішчэньне сваіх мінных запасаў цягам 28 месяцаў. Аднак паводле стану на чэрвень 2011 году ўсё яшчэ не былі ўрэгуляваныя адміністрацыйныя дэталі кантракту, і зьнішчэньне мінаў не пачалося.
Ініцыятыва Landmine Monitor была заснаваная ў 1998 годзе Міжнароднай кампаніяй за забарону супрацьпяхотных мінаў.
