Гарачая восень 2011-га ў прагнозах беларускіх блогераў
Спэцыяльна для Свабоды ў першы дзень восені 7 вядомых блогераў, палітыкаў ды літаратараў спрабуюць адказаць на пытаньне: "Што будзе з краінай і намі?"
Ірына Халіп, засуджаная за Плошчу незалежная журналістка, жонка палітвязьня экс-кандыдата на прэзыдэнта Андрэя Саньнікава.
Павал Севярынец, палітык і літаратар. Адзіны з нашых аўтараў, які піша свае тэксты на паперы, — адміністрацыя "хіміі", дзе ён адбывае пакараньне за Плошчу, забараняе яму мець кампутар.
- Ірына Халіп. Усё будзе ня так
- Вячаслаў Дзіянаў. Восень грукае ў дзьверы
- Дар'я Каткоўская. Восеньскія пазлы: Neo, the Matrix has you!
- Андрэй Пачобут. Восень 2011. Каталізатар
- Павал Севярынец. Паўдарогі ў біблейскай пустыні — 2
- Марыя Мартысевіч. Восень: іншага канца сьвету ня будзе
- Яўген Ліпковіч. Аднойчы ўвосень
Халоднае лета 2011-га ў допісах беларускіх блогераў
Спэцыяльна для "Свабоды" ў апошні дзень лета 7 вядомых блогераў, палітыкаў, літаратараў згадалі перажытае імі разам з краінай за гэтыя месяцы і зрабілі свае высновы.
- Андрэй Пачобут. Лета ў турме. 1941 і 2011
- Дар'я Каткоўская. Лета 2011 выдалася дзіўным
- Яўген Ліпковіч. Гарнітур
- Марыя Мартысевіч. Лета: трагедыя ў Осла як "сьвята, якое заўсёды з табою"
- Павал Севярынец. Паўдарогі ў біблейскай пустыні–1
- Ірына Халіп. Лета, якога не было
- Вячаслаў Дзіянаў. Надзвычай спякотнае лета
ДНІ БЛОГЕРА 2009 - 2011
2009
СЬНЕЖАНЬ
- vushasti. Цуд на бярозе
- dolka777: Пяць просьбаў да Дзеда Мароза
- nutranyburatina: Свабоду бародам! Амаль паводле Гогаля
- kirilllka: Бамжы і 4,5 мільярда эўра
- dobroelekarstvo: Чаго няма ў Грэцыі?
- paulantipov: Пасылка з Турэччыны
- ku-palinka: Смак навагодніх мандарынак
- michalinka: ЖЖ-цуд на Каляды
ЛІСТАПАД
- Кірыл Атаманчык: Міні-СССР
- nicolaev: Budźma Litwinami!
- Iten: “Неаплачаная ідэнтычнасьць” беларусаў
- sergechaly: Перапракладка маршруту
- nusmumrik: Ікота, ікота, ідзі на Фядота
- fat1901: Міжполавыя стасункі па-беларуску
- uladzimer: Словы і шэпты
- Ася Паплаўская: Інтэрвію з самой сабой
КАСТРЫЧНІК
- adelka: Будучыня. Восем асацыяцыяў
- anatolsidarevic: Змрочная пэрспэктыва
- abrykos: Падставы рацыянальнага аптымізму
- andorac: Нашыя дзяды
- antanian: Добра забытае мінулае
- burbalka. Будучыня недзе побач
- zisser: Штодзённае сьвята стварэньня будучыні
- rycyna Мая іканомія
ВЕРАСЕНЬ
- balachon: Усьмешкі далітоўскае пары
- magdalena_jo_jo: Таварняк на абводнай каляіне
- viershnick: Гледачы
- anka_upala: Руал Дал. Генэзіс і катастрофа
- zmij_vish: Замак пабудаваны з крапівы
- ryzhkou: Сьненьні падчас паляваньня
- strotsev: Багаслоўе сяброўства
- pistonczyk: Лідка
ТРАВЕНЬ
- darriuss: Пра збыткоўнасьці ў архітэктуры
- czerniec: Кувада
- prochainestation: Бэнґальскі падарунак беларусам
- _extraneus_: Менск-паразыт
- vika-trenas: Дзеўкі-паэты
- kryviec: Элемэнты новага нацыяналізму
- franak: “Альбо Франак — альбо ўнівэрсытэт”
- genosse-u: Палескi вязень
КРАСАВІК
- head-of-babulka: Унікальная талерантнасьць беларусаў
- budimir: Онталягічныя партызаны
- eugenebuzuk: Два ў адным: роздум аб свабодзе і эратычны фотаблог
- agafon-bel: Суботнік. Адчуй сябе рабом!
- czalex: Якімі павінны быць адносіны Беларусі і Расеі?
- ul-sciapan: Сапсаваная кроў
- pigbig: Ручнік нацыянальнага адзінства
- paulyuk: ІМХО пра адрозьненьні блогераў і журналістаў
- Удзельнікі "Дня блогера" -- госьці начнога і ранішняга эфіру
САКАВІК
- malishevsky: Тэктанічнымі намаганьнямі
- poczobut: Саюз палякаў, рэпрэсіі і нацыянальная сьвядомасьць
- radzimich: Адкуль у беларусаў расейская самасьвядомасьць?
- vladbunim: Чыгунок бульбы
- khadanovich: Два гады — і ўсё па барабане
- olga-karatch: Пра БХД і аборты
- chareuski: Скрадзеная краіна
- bacian: Адзін дзень блогера. Альтэрнатыўная гісторыя
ЛЮТЫ
- zubritanets: Брытанец у Менску
- pessimist2006: Шок ёсьць. Дзе тэрапія?
- lipkovich: Пытаньні без адказаў
- dasha-lis: Сонечны чалавек, якому нестае сонца і сяброў
- vadim-i-z: Горад, у якім я жыву ўсё жыцьцё
- maryjka_: Пра маю сяброўку, альбо споведзь забойцы
- bacharevic: Пісьменьнікі ў пошуках Lebensraum
- feduta: Нар’ян-Мар, 11 лютага
- Удзельнікі “Дня блогера” – госьці “Начной Свабоды”
2010
2010 год у першую чаргу запомніўся тым, што мода на DIY дакацілася нарэшце і да Беларусі. Нават Аляксандар Саладуха самастойна аздобіў сваю новую кружэлку. Крывавата, але старанна выпісаў назву альбома і сьпіс песьняў. Ня подзьвіг, канечне, але троху гераічнага ў гэтым ёсьць.
Апошнія высілкі стварыць саюзную дзяржаву. Вучэньні правялі, зноў Патрыярха прыгналі (і зноў кон-катэдральны сабор не дабудаваны!), газ адключалі, і ўрэшце зьдзьмуліся.
Нельга не ўзгадаць, што мінулы год указам Прэзідэнта быў абвешчаны Годам роднай мовы. Следуючы закліку кіраўніцтва рэспублікі, натхнёная прыкладам Прэзідэнта, перайшла на беларускую мову і наша любімая вамі газета!
Гэта насамрэч галяграфічная выява жыцьця беларускага народу, але й погляд далей — празь Беларусь на ўсё чалавецтва. Аўтар нібыта зазірнуў, няхай мімаходзь, у кожную хату й у кожнае сэрца”, — паведамляе рэцэнзія ў “Нью-Ёрк Пост".
Ноч. Дрэвы старога парку выгінаюцца пад ветрам у жахлівых танцах… Месяц сьвеціць у забітыя дошкамі вокны палаца… Прывід князя Міхала сеў у прывідны фатэль, запаліў вогнішча ва ўяўным каміне і… застаўся.
Цягам 2010 году па ўсёй плянэце фіксаваліся анамальна нізкія тэмпэратуры. Сыноптыкі зьвязалі гэта з глябальным пацяпленьнем клімату.
Прамінулы 2010 год прысароміў усіх прарокаў — астролягаў і аналітыкаў, скептыкаў і летуценьнікаў, аптымістаў і рэалістаў. Жыцьцё, як заўжды, выкінула свае каленцы.
Гэты год быў годам вялікіх надзей і добрых неспадзяванак. Аднавіліся нашыя старыя трывалыя повязі, якія былі ўжо пачалі слабнуць. Усё стала ясьней. У беларушчыны знайшлася, нарэшце, воля.
У мінулым 2010 годзе ў мяне засьвярбела ня толькі працоўная кніжка, Але і месца жыхарства. "Чамадан-вакзал-Менск", ― падумала я ― і пасьпяхова эмігравала з Магілёва ў сталіцу нашай сінявокай радзімы
У Беларусі адбылася рэвалюцыя індывідуалістаў: грамадзяне ўсьвядомілі, нарэшце, вельмі простую думку, што іх надзеі і чаканьні, жаданьне самавыяўленьня, рознага роду запатрабаваньні маюць поўнае права на існаваньне і не патрабуюць санкцыі дзяржавы.
Было прыемна назіраць за тым, як у Беларусі кансалідаваліся розныя дэмакратычныя групы. Знайшлі паразуменьне аднадумцы, якія на некаторы час забыліся пра былыя крыўды.
5 сьнежня 2010 году прэзыдэнт Беларусі вылецеў у Каракас. У бок аэрапорта шалёна імчыць калёна чорных аўтамабіляў. Сырэны, мігалкі, міліцыянэры на кожным рагу, незадаволеныя погляды мінакоў. Пасярод Атлянтыкі прэзыдэнцкі “Боінг” зьнік з радараў.
Як і любы год з “нулявым канчаткам”, 2010-ты “абнуліў” у сьвеце багата якой трасцы. Словазлучэньні “эканамічны крызіс” і “сьвінячы грып” цягам году пабляклі, страцілі свой колішні пагрозьліва-дэманічны сэнс.
Litwiny, чыя традыцыя ўсталяваная Панам, на Яго, прадусім, павінныя spadzioŭ mieć. Ён — крыніца Валадарства нашага, натхненьня нашага, мудрасьці нашае й сілы, урэшце.
Беларуская літаратурная і калялітаратурная грамада прызнала існаваньне літаратурнай журналістыкі. Зьявіліся маладыя амбітныя актыўныя літжурналісты — гэта ня можа ня радаваць.
Усё пачалося з прыняцьця ў студзені ўказа прэзыдэнта “Аб мерах па ўдасканаленьні выкарыстаньня нацыянальнага сэгмэнта глябальнай кампутарнай сеткі Інтэрнэт” і ўвядзеньня шэрагу зьменаў у крымінальнае заканадаўства.
У 2010 г. сусьветны крызіс пачаў паўсюль ператварацца з цяжкай рэчаіснасьці ў непрыемны ўспамін. Таму чэмпіянат сьвету па футболе быў успрыняты па ўсім сьвеце як магчымасьць адпачыць ад клопатаў і адсьвяткаваць адноўленае пачуцьцё аптымізму.
Прайшлі выбары. І ў першы раз за шмат гадоў іх арганізацыя ня выклікала прэтэнзій ні ў кога. Улада/апазыцыя, назіральнікі ад АБСЭ/назіральнікі ад СНД — усе больш-менш задаволеныя.
Кампанія Google распрацавала мікрачыпы, якія ўкаранілі першай тысячы немаўлят-валянтэраў з мэтаю паляпшэньня іх сну й здароўя. Экспэрымэнт прайшоў удала.
Падзеі ў беларускай палітыцы разьвіваліся ў звыклым рэчышчы, якое ўстаялася за 16 гадоў, без усякіх нечаканасьцяў. Нічога не зьмянілася і ў беларускім грамадзтве і заканадаўстве.
Калі ў мяне ўсё добра, то пра Беларусь гэтага ня скажаш. Фінансавы крызіс нарэшце дасягнуў свайго піку. Людзі сталі яшчэ больш раздражняцца і хаміць. Урад трымае даляр перад выбарамі.
Дагэтуль не магу зразумець, як мой містыфікатарскі артыкул пра прароцтвы Ўсяслава Чарадзея, напісаны ў першыя дні старога году, апынуўся ў цэнтры ўвагі беларускіх мас-мэдыя.
У гэтым годзе адбылося шмат трывожнага. Як ніколі раней. Катастрофы, эпідэміі, тэракты. Іх стала яшчэ больш. Проста лявіна сьмяротных падзеяў, на якую нельга не зважаць і таму варта сур’ёзна задумацца.
У конкурсе “Міс блог 2010” я перамагла ў намінацыі “Рэтра-глямур беларускай блогасфэры”.
Згодна з новымі правіламі арфаграфіі слова “Прэзідэнт!” пішацца толькі з клічнікам.
Новаму міністру ўнутраных спраў усяго шэсьць гадоў.
