Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Крымскія куры нясуць Кудзінаву залатыя яйкі


Уладзімер Кудзінаў
Уладзімер Кудзінаў

Яшчэ 10 гадоў таму імя Ўладзімера Кудзінава не сыходзіла зь першых палосаў незалежных СМІ, ягоны лёс прыцягваў увагу міжнародных праваабаронцаў.


У 1997-м івацэвіцкі бізнэсовец, экс-дэпутат Вярхоўнага Савету быў абвінавачаны ў эканамічных злачынствах і асуджаны на 8 гадоў зьняволеньня, але сваёй віны не прызнаў. Неўзабаве пасьля вызваленьня ў 2001 годзе зь сям’ёй эміграваў ва Ўкраіну. Цяпер ад Кудзінава даходзяць на радзіму рэдкія зьвесткі, дый сам ён толькі днямі з рук нашага карэспандэнта атрымаў асобнік кнігі «Адзін дзень палітвязьня», адным з герояў якой і стаў. Між тым у спрыяльным ня толькі прыродным, але і эканамічным клімаце Крыму Кудзінаў хутка стаў на ногі і зараз уваходзіць у лік самых пасьпяховых дзелавых людзей Аўтаномнай Рэспублікі Крым. Ён — уладальнік дзьвюх птушкафабрык пад Эўпаторыяй, прадукцыя якіх запатрабаваная ў розных рэгіёнах Украіны.

Карней: «Спадар Уладзімер, вы ўжо дастаткова даўно пусьцілі карані ў Крыме. „Крымчуком“ сябе адчуваеце? Як можна акрэсьліць ваш статус?»

Кудзінаў: «Ну, як вызначыць мой статус? Я грамадзянін Беларусі, але маю дазвол на пастаяннае пражываньне ва Ўкраінскай Рэспубліцы. Увогуле ў Крыме шмат беларусаў, тут да 70% расейскамоўнага насельніцтва. Апошнім часам нямала прыяжджае прадпрымальнікаў, якія з уласнага досьведу пераканаліся, што весьці бізнэс у Беларусі надзвычай складана. Яны пераяжджаюць сюды, дзе дастатковы ўзровень веданьня расейскай мовы. І паступова пераконваюцца: тут сапраўды лягчэй ажыцьцяўляць бізнэс. Але з кім я ні кантактую, усе мае знаёмыя, бізнэсоўцы не забываюцца на сваю радзіму, мясьціны, дзе яны нарадзіліся, вырасьлі. У многіх засталіся родныя, блізкія, сябры. Ну, і матэрыяльна, канечне, яны ім аказваюць дапамогу».

Карней: «То бок са свайго досьведу лічыце, што бізнэс ва Ўкраіне рабіць лягчэй і прасьцей?»
Нам ніхто не даводзіць пляны, ніхто не прымушае вырабляць тую прадукцыю, якая патрэбная для справаздачы функцыянэрам ...

Кудзінаў: «Так, бо тут няма адміністратыўнага ціску на бізнэс. Хоць праходжаньне шмат якіх працэдураў, афармленьне рознага кшталту дазволаў больш складанае, чым у Беларусі — перадусім з-за таго, што існуе пэўная карупцыя сярод чыноўнікаў. Але, зь іншага боку, няма ўмяшаньня дзяржапарату ў дзейнасьць прадпрымальнікаў. Нам ніхто не даводзіць пляны, ніхто не прымушае вырабляць тую прадукцыю, якая патрэбная для справаздачы функцыянэрам. Тут свабодны выбар бізнэсу, а сам рынак усталёўвае цэнавую палітыку: па якім кошце вы можаце прадаваць сваю прадукцыю. То бок рынак вызначае пералік таварна-матэрыяльных каштоўнасьцяў, якія неабходныя непасрэдна насельніцтву».

Карней: «Вы неаднаразова казалі, што ціск на вас у Беларусі меў палітычны падтэкст. Сваёй думкі не зьмянілі?»

Кудзінаў: «Я лічу, што гэта так. Бо калі я яшчэ быў дэпутатам Вярхоўнага Савету, я займаў найперш пазыцыю, якая непасрэдна зьвязаная з простым чалавекам. То бок, прымаючы нейкі закон, я заўсёды галасаваў, зыходзячы з адной неабходнасьці: а ці патрэбна гэта простаму чалавеку? Вы ведаеце, што я адносіўся да складу дэпутатаў, якія былі ў апазыцыі да дзейнай улады, у тым ліку асабіста да Аляксандра Лукашэнкі. Я сваім прынцыпам ня здрадзіў, і калі вырашалася пытаньне падпісаньня імпічмэнту, я яго падпісаў. Таму што быў перакананы — я дзейнічаю правільна. Калі мяне ўгаворвалі, што мы, маўляў, пакінем табе твой бізнэс, толькі ты зьмяні сваю пазыцыю, я гэтага не зрабіў. Тады ўлады пайшлі іншым шляхам: проста забралі справу, сфабрыкавалі крымінальную справу — замах на дачу хабару. Асудзілі.
я не выключаю, што заўсёды магу вярнуцца ў Беларусь, бо гэта мая радзіма ...

Калі я быў у турме, неаднаразова прапаноўвалася пісаць на імя Лукашэнкі прашэньне аб памілаваньні. Я гэтага не зрабіў, бо маё сумленьне чыстае. Дый думак у мяне забраць, адрозна ад бізнэсу, ніхто ня можа. Таму лічу, што, знаходзячыся сёньня ў Крыме, я прыношу карысьць людзям. Я працадаўца, які забясьпечвае працай больш за сотню чалавек. Вырабляю прадукцыю, якая патрэбная людзям, — гэта яйка курынае. А таксама набываю навыкі. Я ж не выключаю, што ў Беларусі адбудзецца зьмена і формы кіраваньня, і тых мэтадаў, якія зараз маюць месца ў бізнэсе. У любым выпадку я веру, што ў Беларусі будзе адбывацца пераход ад дзяржаўнай да прыватнай формы ўласнасьці, будзе прыватная ініцыятыва. І я не выключаю, што заўсёды магу вярнуцца ў Беларусь, бо гэта мая радзіма».

Карней: «То бок, каб не крымінальны перасьлед ды прэсінг, то зь Беларусі вы нікуды не ад’яжджалі б?»

Кудзінаў: «Канечне, я заставаўся б у Беларусі, таму што мне падабалася мая справа. Мне падабалася тое, што я быў працадаўцам, я зарабляў нейкія грошы. Я даваў людзям працу, жыў у нармальных умовах у Беларусі. Таму натуральна, што я нікуды ня зьехаў бы. Але калі ўжо так здарылася, то я фізычна ня мог заставацца ў Беларусі і займацца бізнэсам. Бо давялося б хадзіць па вастрыі ляза. Зноў жа, знайшлі б ускосным шляхам нейкі „доказ“, зноў закрылі б бізнэс, забралі б, арыштавалі б. І зноўку трэба было б праходзіць увесь гэты шлях. Тым больш — я думаю, што ад палітыкі далёка не адышоў бы, а гэта для ўладаў найбольшы раздражняльнік. Дарэчы, я падтрымліваю вельмі добрыя адносіны з усімі беларускімі палітыкамі, якія знаходзяцца ў апазыцыі».

Карней: «Наколькі разумею, ва Ўкраіне вы па-за палітыкай?»

Кудзінаў: «Справа ў тым, што я не магу займацца тут палітыкай, таму што зьяўляюся грамадзянінам іншай дзяржавы. Але на гэтым этапе (дый увогуле як прыехаў сюды) я падтрымліваю шчыльныя сувязі зь беларускай грамадой. Сумесна мы выяжджаем на магілу Максіма Багдановіча ў Ялту, ладзім мерапрыемствы ў беларускай суполцы. Заўсёды дзесьці ў чымсьці матэрыяльна дапамагаем. Дапусьцім, праводзіцца зьезд беларусаў, дык матэрыяльна спрыяем, каб людзі паехалі на гэтую важную імпрэзу».

Карней: «Спадар Уладзімер, а як уладкаваная ў Севастопалі ваша сям’я?»
я, як сапраўдны патрыёт, застаюся грамадзянінам Беларусі ...

Кудзінаў: «Мы з жонкай жывём асобна, у нас невялікі дом у Севастопалі. Жонка працуе ў гарадзкой адміністрацыі. Яна працавала яшчэ за савецкім часам на дзяржслужбе, вось і цяпер уладкавалася ў адміністрацыі, каб пайсьці на пэнсію і мець дзяржаўны стаж. У мяне дзьве дачкі: і старэйшая, і малодшая таксама маюць сваё жыльлё. Маю дзьвюх унучак і ўнука. Старэйшая дачка была замужам за беларусам, малодшая зараз замужам за ўкраінцам. Дарэчы, малодшая скончыла наргас у Менску, а старэйшая заканчвала ўжо ва Ўкраіне Львоўскі мастацкі інстытут. Яна дызайнэр, працуе як прыватны прадпрымальнік, аказвае паслугі. У малодшай маленькія дзеткі, і яна ў дэкрэтным адпачынку, яна на нашых фабрыках працуе эканамістам. Жонка — грамадзянка Ўкраіны, дзеці таксама грамадзяне Ўкраіны. Ну, а я, як сапраўдны патрыёт, застаюся грамадзянінам Беларусі. Бо, зноў жа, грамадзтву патрэбныя дасьведчаныя людзі і ў 40 гадоў, і ў 50, і ў 60. Я не выключаю, што ў Беларусі ў любым выпадку будуць адбывацца зьмены. І, магчыма, якраз мой досьвед будзе патрэбны грамадзтву. Я не кажу — дзяржаве, акцэнтуюся на тым, што магу быць карысны грамадзтву».

У сярэдзіне 1990-х Уладзімер Кудзінаў забясьпечваў працай 350 чалавек, штомесяц адных толькі падаткаў плаціў па 10 тысяч даляраў. Калі бізнэсовец быў пазбаўлены волі, занятыя на мясаперапрацоўцы работнікі апынуліся на вуліцы, а мясцовы бюджэт страціў стабільнага кліента. Украіна ад інвэстараў так лёгка не адмахваецца. Цяпер, дзякуючы беларускаму бізнэсоўцу, маюць добры заробак больш за 100 крымчукоў. Спадар Уладзімер з гонарам расказвае, што ягоныя куры ў літаральным сэнсе нясуць залатыя яйкі. Так, адна з «выхаванак» зьнесла рэкорднае яйка вагой 178 грамаў. І толькі нежаданьне загразнуць у тэхнічных нюансах перашкодзіла Кудзінаву і ягонай чубатцы трапіць у Кнігу рэкордаў Гінэса. Аднак украінскія газэты пра крымскі унікум і без таго раструбілі на ўвесь сьвет.
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG