Уладзімер Лобач

Нарадзіўся ў Новым, а жыву ў Старым Полацку і цяпер цудоўна разумею, чым адрозьніваецца ў Дзьвіны левы бераг ад правага. Дзеля ўласнай цікаўнасьці і авантурызму камандзіраваў самога сябе на 5 гадоў у Менск на гістфак БДУ, пасьля чаго канчаткова вярнуўся ў сваю сапраўдную сталіцу, каб супольна зь землякамі нарадзіць Полацкі ўнівэрсытэт.

Навошта я пішу блог?

Уласна кажучы, ён пішацца сам сабою, за што я яму глыбока ўдзячны, бо нават маленькі пост — гэта яшчэ адна ня выпаленая мной цыгарэта.

Што больш за ўсё я люблю ў блогах?

“Больш за ўсё” я нічога не люблю ў блогах, а сярод таго, што падабаецца: магчымасьць адчуваць эмацыйную пульсацыю ня самых горшых людзей сваёй краіны, дзяліцца ўласнай эмоцыяй і поглядам на пэўныя зьявы і рэчы, разглядаць прыгожыя краявіды і твары.

Што я больш за ўсё не люблю ў блогах?

Не падабаецца, як і паўсюль, сьмецьце, у т.л. і сваё ўласнае, што кінуў па неабачлівасьці. Але пры гэтым усьведамляю, што поўная адсутнасьць сьмецьця — прыкмета рэанімацыі, а не рэальнага жыцьця. Не выношу хамства і абразаў на адрас Радзімы з боку эмігрантаў…


Пяць блогаў, якія я раю наведаць:

ul-sciapan Як рыбак — вельмі назіральны, як мастак — умее пераплаўляць назіраньні ў прыгожыя і трапныя словы.

chareuski — адзін зь нешматлікіх, хто ведае, што Краіну трэба вымяраць ня толькі кнігамі, але і дарогамі.

kryviec вельмі проста давядзе любому, што пад нашымі балатамі хаваюцца тэктанічныя разломы і вульканы.

euga ня можа ня цешыць рэдкім сплавам жыцьцёвага аптымізму і шчырай любові да сваёй прафэсіі выкладчыка

klan-land — мая кума, а мая кума глупстваў ня піша, вельмі раю.

paller дорыць цудоўную магчымасьць адпачыць ад віхуры змуляных словаў і лічбавых фотак.