Першая спроба рэанімацыі творчай велічы сярэднявечнай дзяржавы была зробленая паэтамі і музыкамі з краінаў-спадчыньнікаў ВКЛ чатыры гады таму. З таго часу яны зьбіраюцца разам то Варшаве, то ў Кіеве, то ў Вільні, то ў Менску і супольнымі высілкамі даводзяць слухачам, што калі не палітычна, то паэтычна іх агульная краіна жыве. Распавядае адна з каардынатарак і актыўных удзельніцаў міжнароднага фэсту “Вялікае княства паэзіі” Марыя Мартысевіч:
“Вялікае княства паэзіі можна назваць віртуальнай дзяржавай, дзяржавай, што аб’ядноўвае паэтаў, музыкаў, іншых творцаў у пэрспэктыве, што паходзяць з краін, гістарычна зьвязаных з Вялікім Княствам Літоўскім. Гэтыя вечары ёсьць квінтэсэнцыяй гэтага сяброўства, абмену мэтафарамі, вершамі. Першае кола фэсту рабілі літоўцы. Яны прадвызначалі сцэнар, антураж сустрэчаў. Цяпер эстафэта перайшла да беларусаў, і цяпер фэст будзе адбывацца так, як бачаць яго беларусы”.
Беларусы ж бачаць гэты фэст ня спробай аднаўленьня творчых традыцый Вялікага княства Літоўскага, а стварэньнем яго віртуальнай прасторы сучаснымі формамі паэтычнага самавыяўленьня, кажа спадарыня Мартысевіч. Адсюль склад беларускіх удзельнікаў, сярод якіх акрамя самой Марыі Мартысевіч Андрэй Хадановіч, Уладзімер Арлоў, Сяргей Прылуцкі, Вера Бурлак і Віктар Жыбуль.
“Гаворка ідзе ня толькі пра зацыкліваньне на сярэднявечных мэтафарах, на традыцыйнай паэзіі, але ёсьць імкненьне да абнаўленьня паэтыкі. То бок нашчадкі Вялікага княства пішуць вось так. Я думаю, што будзе вельмі цікава”.
Літоўскі бок прадстаўлены больш традыцыйнай паэтыкай, украінскі – разнастайнай, а вось польскіх удзельнікаў імпрэзы – а гэта Яцэк Гутараў, Богдан Задура і Лешак Энгелькінг – спадарыня Марыя ахарактарызавала як паэтычных хуліганаў са стажам. Зрэшты, ўвечары 23 кастрычніка ўсе ахвотныя змогуць самі ацаніць, хто з творчых спадчыньнікаў ВКЛ чаго варты.
“Вялікае княства паэзіі можна назваць віртуальнай дзяржавай, дзяржавай, што аб’ядноўвае паэтаў, музыкаў, іншых творцаў у пэрспэктыве, што паходзяць з краін, гістарычна зьвязаных з Вялікім Княствам Літоўскім. Гэтыя вечары ёсьць квінтэсэнцыяй гэтага сяброўства, абмену мэтафарамі, вершамі. Першае кола фэсту рабілі літоўцы. Яны прадвызначалі сцэнар, антураж сустрэчаў. Цяпер эстафэта перайшла да беларусаў, і цяпер фэст будзе адбывацца так, як бачаць яго беларусы”.
Беларусы ж бачаць гэты фэст ня спробай аднаўленьня творчых традыцый Вялікага княства Літоўскага, а стварэньнем яго віртуальнай прасторы сучаснымі формамі паэтычнага самавыяўленьня, кажа спадарыня Мартысевіч. Адсюль склад беларускіх удзельнікаў, сярод якіх акрамя самой Марыі Мартысевіч Андрэй Хадановіч, Уладзімер Арлоў, Сяргей Прылуцкі, Вера Бурлак і Віктар Жыбуль.
“Гаворка ідзе ня толькі пра зацыкліваньне на сярэднявечных мэтафарах, на традыцыйнай паэзіі, але ёсьць імкненьне да абнаўленьня паэтыкі. То бок нашчадкі Вялікага княства пішуць вось так. Я думаю, што будзе вельмі цікава”.
Літоўскі бок прадстаўлены больш традыцыйнай паэтыкай, украінскі – разнастайнай, а вось польскіх удзельнікаў імпрэзы – а гэта Яцэк Гутараў, Богдан Задура і Лешак Энгелькінг – спадарыня Марыя ахарактарызавала як паэтычных хуліганаў са стажам. Зрэшты, ўвечары 23 кастрычніка ўсе ахвотныя змогуць самі ацаніць, хто з творчых спадчыньнікаў ВКЛ чаго варты.
