Да канца году бабруйскі завод па перапрацоўцы алейных культур плянаваў наладзіць выраб біяпаліва. Пра гэта заяўлялася ў кастрычніку, калі прадпрыемства наведваў прэм’ер-міністар Беларусі Сяргей Сідорскі. Ці апраўданая мадэрнізацыя заводу, якая абышлася бюджэту ў сямнаццаць мільярдаў рублёў, і ці будзе вытворчасьць біяпаліва рэнтабэльнай справай?
На заводзе ў гэтым сумняваюцца. Там зазначаюць, што выгаду пралічвалі, сыходзячы з цаны на нафту ў семдзесят даляраў, а цяпер яна меншая за пяцьдзясят. Акрамя таго, ёсьць праблемы й са збытам традыцыйнай прадукцыі — рапсавага алею.
На заводзе зьбіраюцца вырабляць дабаўкі да дызэльнага паліва. Прагназуецца, што 5% гэтых дабавак зьменшаць выкіды шкодных рэчываў і зробяць літар саляркі таньнейшым на 200—300 рублёў.
“Калі мы спажываем два мільёны тон дызэльнага паліва, то выраб біяпаліва дазволіць не імпартаваць трыста тысяч тон сырой нафты”, — казаў у кастрычніку падчас візыту на бабруйскі завод Сяргей Сідорскі.
У тым, што выраб біяпаліва пасьля падзеньня цаны на нафту будзе выгаднай справай, на заводзе сумняваюцца:
“Было ў нас у бізнэс-пляне, што калі будзе семдзесят даляраў барэль нафты каштаваць, то будзе эканамічна выгадна. Сёньня яна ўжо апусьцілася ніжэй за пяцьдзясят даляраў. А гэта наўпрост зьвязана зь біяпалівам. Біяпаліва — гэта ж замяшчэньне часткі нафтавага паліва”, — зазначае дырэктар прадпрыемства Ўладзімер Ішчанка.
На заводзе мяркуюць, што дзьве траціны біяпаліва будзе прадавацца за мяжу, і гэта дапаможа пакрыць страты ад вырабу традыцыйнай прадукцыі — рапсавага алею.
“Наш алей неканкурэнтаздольны. У нас практычна 80% сабекошту прадукцыі — гэта насеньне. А на насеньне сёлета наш урад вырашыў, што цана павінна быць 800 тысяч. Цана вырасла настолькі, што алей ня хочуць браць ні наўнутраным, ні на зьнешнім рынках. У той час як з Украіны ідзе танны алей, які нам перабівае ўсё”, — цьвердзіць Уладзімер Ішчанка.
Паводле яго, летась завод закупляў насеньне рапсу па 436 тысяч за тону.
Магілёўскі эканаміст Пётар Мігурскі лічыць вырошчваньне рапсу для сельскай гаспадаркі выгаднай і пэрспэктыўнай справай. Аднак ён зазначае, што яго ўраджайнасьць цяпер невысокая, што адбіваецца на закупных цэнах. Акрамя таго, гаспадаркам даводзіцца здалёк звозіць рапс на нешматлікія перапрацоўчыя заводы, а гэта таксама выдаткі.
“Я б перавёў гэтую культуру з разраду стратэгічных у разрад тэхнічных культур і дазволіў бы гаспадаркам самім прадаваць рапс за межы Рэспублікі Беларусь, і тады гэта будзе дужа выгадна. Гэта валютная культура для сельскай гаспадаркі. Ну й стварыце выгадныя ўмовы для прадпрыемстваў, каб яны маглі вырошчваць рапс і для ўнутраных патрэбаў, і для экспарту”, — мяркуе эканаміст Пётар Мігурскі.
Паводле Аляксандра Лукашэнкі, рапсу ў краіне вырошчваецца даволі, нават няма куды падзець. Сёлета ў жніўні ён запатрабаваў з гэтай праблемай разабрацца. “Каб не паўтарылася сытуацыя, як з цукровымі буракамі, якіх навырошчвалі, а цукровыя заводы ня здолелі іх перапрацаваць”, — папярэджваў кіраўнік дзяржавы чыноўнікаў сельскай гаспадаркі.
Што да мадэрнізацыі бабруйскага заводу, то, паводле афіцыйных крыніцаў, інвэстар — ірляндзкая кампанія “Грынфілд” — нібыта ў сувязі з сусьветным фінансавым крызысам запаволіла яго фінансаваньне. Падобную ж мадэрнізацыю гэтая ж кампанія ажыцьцяўляе і ў Мазыры.
На заводзе ў гэтым сумняваюцца. Там зазначаюць, што выгаду пралічвалі, сыходзячы з цаны на нафту ў семдзесят даляраў, а цяпер яна меншая за пяцьдзясят. Акрамя таго, ёсьць праблемы й са збытам традыцыйнай прадукцыі — рапсавага алею.
На заводзе зьбіраюцца вырабляць дабаўкі да дызэльнага паліва. Прагназуецца, што 5% гэтых дабавак зьменшаць выкіды шкодных рэчываў і зробяць літар саляркі таньнейшым на 200—300 рублёў.
“Калі мы спажываем два мільёны тон дызэльнага паліва, то выраб біяпаліва дазволіць не імпартаваць трыста тысяч тон сырой нафты”, — казаў у кастрычніку падчас візыту на бабруйскі завод Сяргей Сідорскі.
У тым, што выраб біяпаліва пасьля падзеньня цаны на нафту будзе выгаднай справай, на заводзе сумняваюцца:
“Было ў нас у бізнэс-пляне, што калі будзе семдзесят даляраў барэль нафты каштаваць, то будзе эканамічна выгадна. Сёньня яна ўжо апусьцілася ніжэй за пяцьдзясят даляраў. А гэта наўпрост зьвязана зь біяпалівам. Біяпаліва — гэта ж замяшчэньне часткі нафтавага паліва”, — зазначае дырэктар прадпрыемства Ўладзімер Ішчанка.
На заводзе мяркуюць, што дзьве траціны біяпаліва будзе прадавацца за мяжу, і гэта дапаможа пакрыць страты ад вырабу традыцыйнай прадукцыі — рапсавага алею.
“Наш алей неканкурэнтаздольны. У нас практычна 80% сабекошту прадукцыі — гэта насеньне. А на насеньне сёлета наш урад вырашыў, што цана павінна быць 800 тысяч. Цана вырасла настолькі, што алей ня хочуць браць ні на
З Украіны ідзе танны алей, які нам перабівае ўсё.
Паводле яго, летась завод закупляў насеньне рапсу па 436 тысяч за тону.
Магілёўскі эканаміст Пётар Мігурскі лічыць вырошчваньне рапсу для сельскай гаспадаркі выгаднай і пэрспэктыўнай справай. Аднак ён зазначае, што яго ўраджайнасьць цяпер невысокая, што адбіваецца на закупных цэнах. Акрамя таго, гаспадаркам даводзіцца здалёк звозіць рапс на нешматлікія перапрацоўчыя заводы, а гэта таксама выдаткі.
“Я б перавёў гэтую культуру з разраду стратэгічных у разрад тэхнічных культур і дазволіў бы гаспадаркам самім прадаваць рапс за межы Рэспублікі Беларусь, і тады гэта будзе дужа выгадна. Гэта валютная культура для сельскай гаспадаркі. Ну й стварыце выгадныя ўмовы для прадпрыемстваў, каб яны маглі вырошчваць рапс і для ўнутраных патрэбаў, і для экспарту”, — мяркуе эканаміст Пётар Мігурскі.
Паводле Лукашэнкі, рапсу ў краіне вырошчваецца даволі, нават няма куды падзець
Што да мадэрнізацыі бабруйскага заводу, то, паводле афіцыйных крыніцаў, інвэстар — ірляндзкая кампанія “Грынфілд” — нібыта ў сувязі з сусьветным фінансавым крызысам запаволіла яго фінансаваньне. Падобную ж мадэрнізацыю гэтая ж кампанія ажыцьцяўляе і ў Мазыры.
